‘Echos of the blues like Fred­die King and Bud­dy Guy’, zo wordt de sti­jl van Nick Schnebe­len vee­lal beschreven. De sti­jl van ​‘Slick Nick’ is de blues ten voeten uit; met num­mers zoals ​‘It ain’t me’ en ​‘Free press blues’ vertelt hij met behulp van scheurende gitaar­licks de muzikale droe­fe­nis die de blues dik­wi­jls verte­gen­wo­ordigt.

Het was geen ver­rass­ing dat Nick Schnebe­len een car­rière in de muziek najoeg. Hij en zijn broers en zuss­es groei­den namelijk op onder de vleugels van de Kansas city blues scene. Met twee oud­ers die full-time muzikant waren, was een gitaar alti­jd bin­nen hand­bereik. Dit legde de jonge Nick Schnebe­len geen windeieren; al op jonge leefti­jd verdiepte hij zich in de blues en legde zich toe op een muzikale car­rière van for­maat. In 2012 stond Nick Schnebe­len al eens op Moulin Blues met de fam­i­lieband Tram­pled Under Foot waar­van ook zijn zus Danielle Nicole Schnebe­len (Moulin Blues 2016) deel uit maak­te. Tegen­wo­ordig leeft Nick de droom en tourt hij solo met zijn twee part­ners in crime de wereld over. Bewi­js van zijn superieure vinger­ac­ro­batiek is het win­nen van de ​‘Albert King Award’ voor zijn ver­di­en­sten als gitarist. ​‘Nuff said, Moulin Blues zet je schrap.