Na een tur­bu­lente fase in zijn lev­en weet Eric Gales inmid­dels heel erg goed waar hij het over heeft als hij de blues speelt. Na 20 jaar langs de afgrond te hebben gelopen heeft hij al een tijd­je ein­delijk zijn ​“rust” gevon­den en doet ​‘ie nu waar hij ECHT goed in is: muziek mak­en. Het uit zich alle­maal in een emo­tionele roller­coast­er, die hij op inspir­erende en pure manier aan het pub­liek ten toon sprei­dt. Dit alles ver­pakt in een ste­vige por­tie blues­rock.

Het spel van de uit Mem­phis afkom­stige gitaarvir­tuoos is miss­chien het best te omschri­jven als intuïtieve blues­rock. Hij tovert een grote ver­schei­den­heid aan cre­atieve uit­stap­jes uit zijn gitaar waarmee hij zijn genialiteit onder­streept. Gales heeft een bij­zon­dere sound, niet alleen qua sti­jl maar ook omdat hij link­shandig een recht­shandi­ge gitaar ​“upside down” speelt, met ook de snaren omge­draaid dus, net zoals bijv. Doyle Bramhall II (MB 2017).

Geen zelfverni­etig­ing meer, maar een zelf­be­wuste gitarist die met een posi­tieve blik naar de toekomst kijkt. Dat is Eric Gales anno 2018. Een gitarist die zich echt mag meten met de blues­rock­gi­gan­ten van deze tijd.

Gales is nog maar net op stoom en daar mogen we in Ospel gelukkig van meep­rof­iteren! Pre­pare!